waar ben je nu, ik kan je niet meer vinden
'k heb alle kamers van je geest doorzocht
maar neergelaten zijn nu alle blinden
als ik je ergens maar bereiken mocht

 

bij elk bezoek moet jij weer aan me wennen
ik werd een vreemde in jouw poppenkraam
tot op een keer, een blik van blij herkennen
en je begroet me, met mijn moeders naam

 

ze slingert als een weggeworpen lint
langs kleine dorpen en begraasde weiden
gevoed door sloten die het landschap snijden
wordt ze steeds breder tot ze Gorkum vindt

 

                            Corry van Doorn juni 2006