als de gordijnen langzaam open gaan
valt met het zonlicht ook de stilte binnen
er zweven tevergeefs gesproken zinnen
die niet door jou of mij worden verstaan

 

wij zien elkaar te vaak als vreemden aan
sleur en verveling gaan hun rente innen
de vonk gloeit enkel op bij het beminnen
een brug terug is niet door ons te slaan

 

wordt het geen tijd om alles uit te wissen
of gaan we door in goed gespeelde schijn
ik denk wel eens, je zou me zelfs niet missen
wanneer ik zomaar in het niet verdwijn

 

hoe lang nog mag de wereld zich vergissen
die denkt dat wij nog steeds geliefden zijn

 

Corry van Doorn  1993

 

soms zijn er van die grijs bestofte dagen
die door zwaarmoedigheid worden bepaald
dan strompel ik in eigen huid verdwaald
gebukt onder vermeende tegenslagen

 

ik sluit me af en wil geen mens behagen
om goedbedoelde woorden wordt gesmaald
soms zijn er van die grijs bestofte dagen
die door zwaarmoedigheid worden bepaald

 

in al wat ik mezelf heb opgedragen
heb ik, zo meen ik, jammerlijk gefaald
en zelfs de zon die achter wolken draalt
is niet geneigd mijn droefheid te verjagen
soms zijn er van die grijs bestofte dagen

 

Corry van Doorn 2004

 

de ochtendzon breekt stuk op de gordijnen
een smalle kier laat speels een straaltje door
en laat de stofjes dansen in haar spoor
vandaag kunnen de lakens aan de lijnen

 

een nare droom rammelt nog zijn refreinen
die als een echo galmen in mijn oor

terwijl de ketel zingt op 't gaskomfoor

laat ik de droom weer in het niets verdwijnen

 

de zomer ging dit jaar geheel teloor
omdat mijn zon zo zelden wilde schijnen
gelokt door een uitbundig vogelkoor
wring ik mijn dag nu snel in haar baleinen

 

Corry van Doorn 2008

 

er staat een roestig bankje aan de Linge
daar mag ik graag vertoeven, ik geniet
intens van wat het mij aan uitzicht biedt
en laat me door die overvloed omringen 
 
als ik opeens een leeuwerik hoor zingen
de populier zie zwaaien in 't verschiet
terwijl de zon haar warme weelde giet
verlies ik me in mijn herinneringen

 

Wat hebben zij en ik hier vaak gezeten
mijn zorgen kon ik altijd bij haar kwijt
hoeveel ik van haar hield mocht ik pas weten
toen ik haar ogen sloot na zware strijd

 

maar telkens als ik hier heb plaatsgenomen
weet ik dat ze weer even langs zal komen

 

Corry van Doorn 2008