Sonnetten

Mist

CvDoorn   27-02-2010

Mist
 
de horizon toont nog wat delicate 
zachtroze wolken van de avondval
het vlakke polderlandschap ligt verlaten
nu koeien weer verblijven in hun stal
 
alleen een schaap loopt eenzaamheid te blaten
steels kruipt de nevel op de oeverwal
nog verder uitstel kan mij niet meer baten
ik weet nu welke weg ik nemen zal
 
al uren loop ik door het veld te zwerven
het goede dat ik had heb ik verkwist
een oud verbond wordt nu door mij gewist
wat rest zal net als deze zomer sterven
 
er vlammen lichten aan op boerenerven
maar ik verdwijn in een decor van mist
 
Corry van Doorn 2009

Gemis

CvDoorn   22-09-2009

Gemis
 
verholen dorrend sluipt het najaar rond
de rietkragen beginnen geel te kleuren
een trage hommel nog in zomerbont
kan enkel om verloren nectar treuren
 
het water kabbelt zacht langs stervend blond
ik adem de vanouds vertrouwde geuren
van deze plek waar ik mijn lente vond
en nu mijn winter bijna niet kan beuren
 
geluidloos sta ik hier gemis te schreeuwen
de oude bomen luisteren, vanaf
een boerenerf klinkt huilend hondgeblaf
 
de wind wordt wakker, met omzichtig geeuwen
laat hij dan op het vers gedolven graf
als troost de eerste gouden bladeren sneeuwen
 
Corry van Doorn  2008

Nerven

CvDoorn   22-01-2009

Nerven
 
het leek een dag als alle andere dagen
toch hing er iets van dreiging in de lucht
waar ganzen elkaar riepen voor een vlucht
naar streken waar de winter was te dragen
 
diezelfde nacht begon de wind te klagen
en roofde bomen leeg,  met veel gerucht
joeg hij de zomer weg haar laatste zucht
werd snel gesmoord door kille regenvlagen
 
ik kijk vanachter de beslagen ruiten
dit jaargetij doet denken aan de dood
want het verval is immers niet te stuiten
en die gedachte brengt me ademnood
 
de stormen die ik rond het huis hoor fluiten
leggen de nerven van mijn leven bloot
 
Corry van Doorn 2008

Wolken

CvDoorn   15-11-2008

Wolken

het najaar draagt zijn schaduw van verdriet
ik wil de wolken van de hemel vegen
die nu al dagenlang hun lasten legen
de zon bevelen dat ze stralen schiet
 
ik mis de sterrenhemel en de maan
die met hun gloed de nachten mild verlichten
zolang de wolken mij daartoe verplichten
zal ik nog in het duister moeten gaan
 
maar dan hoor ik de adem van de wind
hij rukt verwoed het oude blad uit bomen
en ook het wolkendek wordt meegenomen
de horizon toont reeds een gouden lint
 
mijn hemel wordt weer helderblauw van tint
als ik de zon de kamer in zie stromen
 
Corry van Doorn 2007

Gedoofde vonken

CvDoorn   05-09-2008

Gedoofde vonken

als de gordijnen langzaam open gaan
valt met het zonlicht ook de stilte binnen
er zweven tevergeefs gesproken zinnen
die niet door jou of mij worden verstaan
 
wij zien elkaar te vaak als vreemden aan
sleur en verveling gaan hun rente innen
de vonk gloeit enkel op bij het beminnen
een brug terug is niet door ons te slaan
 
wordt het geen tijd om alles uit te wissen
of gaan we door in goed gespeelde schijn
ik denk wel eens, je zou me zelfs niet missen
wanneer ik zomaar in het niet verdwijn
 
hoe lang nog mag de wereld zich vergissen
die denkt dat wij nog steeds geliefden zijn
 
Corry van Doorn  1993

Het bankje

CvDoorn   09-07-2008

Het bankje
 
er staat een roestig bankje aan de Linge
daar mag ik graag vertoeven, ik geniet
intens van wat het mij aan uitzicht biedt
en laat me door die overvloed omringen 
 
als ik opeens een leeuwerik hoor zingen
de populier zie zwaaien in 't verschiet
terwijl de zon haar warme weelde giet
verlies ik me in mijn herinneringen
 
Wat hebben zij en ik hier vaak gezeten
mijn zorgen kon ik altijd bij haar kwijt
hoeveel ik van haar hield mocht ik pas weten
toen ik haar ogen sloot na zware strijd
 
maar telkens als ik hier heb plaatsgenomen
weet ik dat ze weer even langs zal komen
 
Corry van Doorn 2008

Breekpunt

CvDoorn   19-06-2008

Breekpunt

bevangen loopt zij door een straat
waar je de stilte nog hoort suizen
de hoge en doorleefde huizen
vullen opeens een oud hiaat
 
verdrinkend in een vloed van haat
ziet ze het paadje met plavuizen
een hekwerk van gekromde buizen
omringt de woning van het kwaad
 
ze kan de beelden niet ontlopen  
en staart omhoog van tranen blind
hij ging vaak snoepjes voor haar kopen
en noemde zich haar grote vrind
 
het tuinhek staat nog altijd open
leeg zwaait een schommel in de wind
 
Corry van Doorn 1996

Tegenliggers

CvDoorn   25-05-2008

Tegenliggers

we rijden met de auto door de nacht
en komen nergens tegenliggers tegen
een koele vrouwenstem wijst ons de wegen
die leiden naar het huis dat op ons wacht
 
een stormvlaag krijgt de wagen in zijn macht
je gromt een vloek en stuurt verbeten tegen
de ruitenwissers vechten met de regen
linksaf na honderd meter klinkt het zacht
 
mijn vader heeft mijn keuze fel bestreden
hij noemde me een onbezonnen kind
dat nimmer meer zijn woning mocht betreden
 
nu knerpen rubberbanden op het grind
de auto brengt me weer naar het verleden
met achterin de bloemen met het lint
 
Corry van Doorn 2005

Terugblik

CvDoorn   28-04-2008

Terugblik

er klinkt een zacht gejammer in de nacht
de kamer wordt gevuld met angstig hijgen
van oude dromen die hem weer bedreigen
hoewel hij ze voorgoed begraven dacht
 
hij draagt het brandmerk nog, zes vier nul acht
en wrijft zijn arm als om het weg te krijgen
voelt niet te stuiten gruwel in zich stijgen
de beelden hebben hem teruggebracht
 
soldaten drijven kil en onbewogen
verslagen mensen in een zwarte trein
opnieuw ziet hij met brandend onvermogen
hoe mensen toen geen mensen mochten zijn
 
zijn handen beven en uit oude ogen 
vloeit bijtend zout uit nooit te stelpen pijn
 
Corry van Doorn 1996

De Knotwilg

CvDoorn   12-04-2008

De knotwilg
 
de oude knotwilg staat sereen
met niets dan weiland om zich heen 
een bron van rust in de oase
waar melkvee vredig loopt te grazen
 
de stormen hebben hem verwaaid 
maar als de zonnehitte laait
schenkt hij zijn schaduw aan de koeien
omdat geen mens hem nog kwam snoeien
 
met deze wilg heb ik een band
wij zijn geworteld in het land
van hoogopgaande populieren
en machtig ruisende rivieren
 
Ik heb nog maar één grote wens
bescherm dit land tegen de mens
 
Corry van Doorn 2007

 Met dank aan Hannelly voor haar bijdrage aan de eerste strofe

Fantomen

CvDoorn   01-03-2008

Fantomen
 
ik ben gevangen in benauwde dromen
adembenemend door de mist omvat
beland ik op een onheilspellend pad
dat naar een kerkhof leidt, verwaaide bomen
 
omringen mij als schimmige fantomen
hier tast ik naar mijn jeugd en alles wat
ik in het leven zo heb liefgehad
maar dat me door de tijd wreed werd ontnomen
 
mij stotend aan met mos begroeide stenen
zoek ik de wereld die mij is ontroofd
de bomen druppen kilte op mijn hoofd
en struiken slaan hun doornen in mijn benen
 
fel laait de pijn, niet langer meer verdoofd
schreeuw ik om alle zomers die verdwenen
Corry van Doorn  1999

Nagalm

CvDoorn   02-02-2008

Nagalm

de ochtend geurde naar gevallen regen
ik had het achterraam wijd open staan
en koesterde mij even in de waan
dat zelfs de merels om mijn weggaan zwegen
 
de woning was mij jaren zeer genegen
ze bood mij warmte en bescherming aan
nu heeft zij zich gekwetst van mij ontdaan
het stroomde mij vanuit de kamers tegen
 
ik sluit het raam voor nieuwe regenvlagen
en neem de laatste foto's van de wand
vergeelde beelden uit vervlogen dagen
dan wikkel ik mijn leven in een krant
 
de ingepakte klok galmt doffe slagen
van holle weemoed door het lege pand
 
Corry van Doorn  2002

Brood en vis

CvDoorn   22-12-2007

Brood en vis

naargeestig schreeuwen meeuwen in de mist
het doet mij huiverend naar zon verlangen
al wekenlang is de rivier gevangen
en ligt mijn woonboot star in ijs gekist
 
wanneer de mist door wind wordt weggewist
zie ik de watervogels onbevangen
bij honderden rondom mijn arkje hangen
zij wachten stil er wordt geen plaats betwist
 
ik voer hen vis, strooi graankorrels en brood 
ze weten al dat ik hen kom bedelen
en dringen om mij heen van klein tot groot
ze zijn zo tam dat ik ze zelfs kan strelen
 
dit is geluk - ik kan het niet verhelen
als ik een god was ging geen vogel dood
 
Corry van Doorn  1997

Oogst

CvDoorn   24-11-2007

Oogst

het dorpje lag in diepe rust verzonken
de huizen sliepen met hun luiken dicht
zo bleef de hitte buiten en het licht
kon enkel nog door kleine hartjes lonken
 
maar op de velden waar de sikkels blonken
daar werd gezwoegd en nuttig werk verricht
tevreden was men pas als na de plicht
de schoven op het veld stonden te pronken
 
de zware klei draagt nu een asfaltdeken
wat verderop raast een gehate trein
beschaving kwam met dodelijk venijn
en heeft het dorpje van de kaart gestreken
 
ik sluit het album, met een wrange pijn 
hoor ik de aarde om genade smeken
 
Corry van Doorn 2007

Leeg

CvDoorn   02-11-2007

Leeg

het pleintje ligt verlaten weg  te dromen
op een terras staan rieten stoelen nat 
te wachten op bezoekers die niet komen
een troosteloze middag in de stad
 
de regendruppels schuilen in de bomen
waar najaar zich al roert, gevallen blad
wordt in de goot door water meegenomen
daar nemen ook de merels snel een bad
 
waarom is ze opnieuw hierheen gegaan
dit plein kan het verkleumde hart niet warmen
geblakerd kijkt het oude huis haar aan
de plek des onheils weigert zijn erbarmen
 
toch zal ze morgenmiddag hier weer staan
zij weet zich nog geen raad met lege armen
 
Corry van Doorn 2006 

Onderkoeling

CvDoorn   02-10-2007

Onderkoeling

het is voorbij, ik heb je uitgewist
wij spoorden niet langs parallelle lijnen
ik liet mijn wil door jou niet ondermijnen
al noemde jij me ook een egoïst
 
aanvankelijk heb ik jou niet gemist
de eerste week negeerde ik de seinen
maar toen de eenzaamheid begon te schrijnen
begreep ik pas dat ik mij had vergist
 
dat jouw vertrek mij zo zeer zou verarmen
is iets dat ik beslist niet heb voorvoeld
ons huis zal mij alléén nooit meer verwarmen
 
terwijl de regen langs de ramen spoelt
raak ik door pijn en wroeging onderkoeld
de kamer wil mij zelfs niet meer omarmen
 
Corry van Doorn 1993

Bedtijd

CvDoorn   29-08-2007

Bedtijd

hij weet elke dag de avond te rekken
bouwt muren van stilte dicht om zich heen
waant zich dan onzichtbaar voor iedereen
en zal niets doen om de aandacht te trekken
 
vaak eindigen dagen in twistgesprekken
want mamma's hart blijkt zo hard als een steen
hij kan toch niet slapen, heeft pijn aan zijn teen
pappa moet komen om hem toe te dekken
 
laat je het licht aan pap, straks in de gang?
ligt er niets onder het bed weggekropen?
hij krijgt een aai en een kus op zijn wang
 
als hij zijn vader de trap af hoort lopen
knijpt hij zijn ogen dicht, weerloos en bang
want straks gaat de kastdeur weer stiekem open
 
Corry van Doorn 2000

Geraakt

CvDoorn   16-08-2007

Geraakt
 
zij vreest de leegte van de straat
en de belegering der muren
is bang voor het verholen vuren
van een trefzekere soldaat
 
zij proeft de volte van het kwaad
want in die zwaar bezochte uren
groeide haar vriendschap voor de buren
naar een ontluisterende haat
 
wanneer de wapens zijn verstomd
en hoop weer tikt aan alle ruiten
gaat zij nog elke nacht naar buiten
 
haar oor gespitst haar ziel gekromd
hoort zij hoe daar de stilte gromt
de poort der vrees zal nooit meer sluiten
 
Corry van Doorn 1995

Sporen

CvDoorn   31-05-2007

Sporen
 
morgen zal alles van een ander zijn
met vaders dood sluiten zich hier de deuren
het lege huis staat stil de rouw te treuren
al liet ik wel de troost van een gordijn
 
er gaan al vreemden rond op het terrein
hoewel ik mijn verdriet nog niet kan beuren
wordt al verwacht dat ik mij los zal scheuren
van mijn geboortegrond en dat doet pijn
 
nu ga ik voor het laatst de akkers rond
de lege kassen en verlaten erven
dan voel ik mij van binnen even sterven
en proef de smaak van tranen in mijn mond
want ik zie in door vorst versteende grond
een eenzame vertrouwde voetstap zwerven
 
Corry van Doorn 1994

Oud ivoor

CvDoorn   25-05-2007

Opname van Radio tv Gelderland 22-05-07

Oud ivoor

mijn vader weet dat hij gaat overlijden
doktoren kunnen niets meer voor hem doen
angstvallig pratend over nu en toen
proberen wij de toekomst te vermijden
 
morfine kan zijn pijnen iets bestrijden
zijn zieke lijf gepind aan een harpoen
ligt hij gebed in smetteloos katoen
en tracht zijn geest van angsten te bevrijden
 
grauw licht valt binnen uit bewolkte luchten
en kleurt zijn broze huid als oud ivoor
het breekt mijn hart als ik zijn kreunen hoor
 
ik zou hem willen helpen om te vluchten
hij heeft toch van de hemel niets te duchten
toe God, hak snel mijn laatste wortels door
 
Corry van Doorn 1995

Grond

CvDoorn   28-04-2007

Grond
 
nu alles zich met bloesem tooit
neemt men bezit van deze gronden
mijn aders worden afgebonden
want hier begon mijn leven ooit
 
de appelbomen zijn gerooid
mijn stukje aarde ruw geschonden
draagt diepe modderige wonden
en ligt met stervend hout bestrooid
 
gehelmd staat hij op het terrein
zijn legertje luid aan te vuren
 
en na de boomgaard en de schuren
valt ook mijn woning voor de trein
 
verwoestend dreunt op oude muren
de slopershamer van de pijn
 
Corry van Doorn 1999

Spookhuis

CvDoorn   21-04-2007

Spookhuis
 
verwaaide struiken groeiden om het huis
en de klimop verstikte alle ramen
wij plukten er vrijmoedig rijpe bramen
en waanden de bewoners nimmer thuis
 
maar op een keer klonk er een zacht geruis
was het  de wind? wij scholen angstig samen
er zweefde door de tuin een oude dame
ze huilde zacht, wij sloegen snel een kruis
 
nu woon ik er, ik heb het huis gekocht
de schaduwen van onheil zijn verdwenen
en zonneschijn  heelt de vermoeide stenen
 
soms waait er door het huis een vreemde tocht
dan weet ik dat de tuin weer wordt bezocht
en hoor ik in de wind haar droeve wenen
 
Corry van Doorn  1997

Waarom?

CvDoorn   16-03-2007

Waarom?
 
je slaapt de diepe slaap der argelozen
en als je in een droom onschuldig lacht
draag ik voor jou de zwaarte van de nacht
want jij behoort nog tot de hulpelozen
 
je speelt met poppen en met blokkendozen
en hebt mij in jouw wijsheid toebedacht
dat ik gezegend ben met toverkracht
dus bouw ik vestingen tegen het boze
 
eens zul je komen met je bange vragen
wanneer je door de wereld wordt gekweld
het boze kan ik dan niet meer verjagen
want het waarom is ook mij nooit verteld
 
ik heb geen wapens tegen het geweld
en kan je enkel met mijn liefde schragen
 
Corry van Doorn    1996

Vandaag

CvDoorn   10-02-2007

Vandaag
 
mijn vaders gang is moe en traag
ik sla hem gade door de ramen
hij blijft zich voor emoties schamen
zodat ik ook zijn tranen draag
 
zijn lijf een hulpeloze vraag
loopt hij langs heggen vol met bramen
leidt nieuwe ranken weer te samen
en bindt de trossen aan de haag
 
hij voelt dat naar hem wordt gekeken
als hij mij ziet achter het glas
komt hij haast hollend naar de kas
 
na al die radeloze weken
voel ik hem in mijn armen breken 
ik draag vandaag mijn moeders jas
 
Corry van Doorn  1997

Uren

CvDoorn   30-01-2007

Uren
 
de sneeuw wolkt als vitrage voor de ramen
hij houdt de wereld buiten en sereen
breken wij onze jeugd af steen na steen 
triest scharen zich de meubelen tezamen
 
de vensterbank met stervende cyclamen
zegt dat het nooit meer wordt zoals voorheen
gelijmde briefjes waarop onze namen
leiden ons veilig door de uren heen
 
wij openen de kast met de japonnen
waaruit zich vaag haar tere geur bevrijdt
en hebben dan opnieuw van onbezonnen
maar altijd weer vergeven daden spijt
 
haar nieuwe jurk met gouden draad gesponnen
zwerft nooit gedragen verder door de tijd
 
Corry van Doorn  2000

De laatste sneeuw

CvDoorn   07-01-2007

De laatste sneeuw
 
gelijk een dode ligt ze daar
de handen saam gevouwen op haar borst
en op het kussen ligt het grijze haar
wat slordig om haar lieve hoofd gemorst
 
ze slaat haar ogen op en kijkt ons aan
met moeite vouwt een glimlach om haar mond
lijkt meer met ons dan met zichzelf begaan
want in en om dit huis stormt wanhoop rond
 
ze had het graag een laatste keer zien sneeuwen
maar elke dag steelt wat van haar gewicht
en elke nacht hoort haar in stilte schreeuwen
 
zo doofde heel gestaag haar levenslicht
nu haar gezicht de schaduw draagt der eeuwen
sneeuwen de vensterruiten langzaam dicht
 
Corry van Doorn  1990

Nevelsluiers

CvDoorn   16-12-2006

Nevelsluiers
 
wanneer het jaar zijn laatste dagen slijt
en nevelsluiers zelfs mijn geest behangen
kan mij een vreemd vertrouwde  pijn bevangen
die ik aan de vervlogen jaren wijt
 
ik raakte veel van mijn illusies kwijt
met stille weemoed en een vaag verlangen
zou ik nu alle tranen willen vangen
die in het leven door mij zijn geschreid
 
maar als de lange nachten zijn gekomen
en dagen grauw en somber zijn  getint
dan weef ik sterrenlicht in dennenbomen
 
omdat ik weet  dat nu de tijd begint
van onbevangen weer te mogen dromen
dat ik dit keer wellicht een wonder vind
 
Corry van Doorn 1992

Poëzie

CvDoorn   03-12-2006

Poëzie
 
ook ik had in mijn jeugd nog mooie dromen
want zeg nu zelf die heb je toch als kind
toch zijn ze merendeels niet uitgekomen
 
ik heb gehuild, gelachen en bemind
en kijk ik terug in mijn herinneringen
dan was de poëzie een goede vrind
 
die in mijn hoofd een lied kon laten zingen
als ik door leed of pijn werd overmand
wist dat me op het goede spoor te dwingen
 
al balanceerde ik vaak op de rand
en overheersten in mijn leven plichten
ik richtte 'n schuilplaats in naar eigen hand
en woon als Slauerhoff in mijn gedichten
 
Corry van Doorn 1994

Gras

CvDoorn   24-11-2006

Gras
 
er ligt een fietsje en een jas
hangt slordig aan een tak geplooid
ook liggen schriftjes rondgestrooid
die vielen uit een kindertas
 
verborgen onder struikgewas
ligt zij in bladeren getooid
gebruikt en daarna weggegooid
haar handjes zijn gevuld met gras
 
in alle onrust thuis ontstaan
ontsnapte er een kleine hond
hij volgt de weg door haar gegaan
 
nu woelt hij in de bladeren rond
likt dan de stille meisjesmond
en jankt zijn pijn uit naar de maan
 
Corry van Doorn 1998

©

Maak jouw eigen website met JouwWeb