Structuur

CvDoorn   10-10-2010

Structuur
 
als noordenwind hijgend het huis belaagt
vrees ik verlies van veilige structuren
ik voel opeens versleten jaren schuren
en worstel met de weemoed die me plaagt
 
verwens de regen die langs ramen klaagt
en me gevangen houdt binnen vier muren
als noordenwind hijgend het huis belaagt
vrees ik verlies van veilige structuren
 
de winter nadert steels en als vertraagd
slepen de wijzers van de klok de uren 
naar weer een nacht die eindeloos zal duren
omdat de duisternis de onrust draagt
als noordenwind hijgend het huis belaagt
 
Corry van Doorn 2010

Onbewoonbaar

CvDoorn   11-08-2009

Onbewoonbaar

ik sluit de deur van een bouwvallig pand
waarvan de vloeren mij niet willen dragen
waar balken  de vermolmde zolders schragen
en muren traag verbrokkelen tot zand
 
de schimmels weven kringen op de wand
en storm schept in de kieren zijn behagen
ik sluit de deur van een bouwvallig pand 
waarvan de vloeren mij niet willen dragen
 
onwillig balancerend op de rand
weet ik me nu uiteindelijk verslagen
het heeft geen zin illusies na te jagen
ik zocht vergeefs hier het beloofde land
en sluit de deur van dit bouwvallig pand
 
Corry van Doorn  2005

Linnen

CvDoorn   09-04-2009

Linnen

jij zoekt de liefde alleen tussen linnen
als ik je zie sluit ik snel het gordijn
bang voor je woorden en bang voor de pijn
grendel ik deuren en laat je niet binnen
 
vergeet dat ik jou nog ooit zal beminnen
jij met je drift en je stuurse chagrijn
jij zoekt de liefde alleen tussen linnen
als ik je zie sluit ik snel het gordijn
 
ik weiger opnieuw met jou te beginnen
wat eens is geweest zal nimmer meer zijn
voor mij was de droesem, jij dronk de wijn
voor jou valt er hier dus niets meer te winnen
jij zocht de liefde alleen tussen linnen
 
Corry van Doorn  2005

Schrikbewind

CvDoorn   28-09-2008

Schrikbewind
 
ik huiver voor het vallen van de regen
het angstaanjagend kraken van 't gebint
mijn woning zet  zich schrap tegen de wind
haar ouderdom begint nu zwaar te wegen
 
het bladgoud dat de bomen reeds verkregen
wordt in één dag met veel torment geïnd
ik huiver voor het vallen van de regen
het angstaanjagend kraken van 't gebint
 
de stroom die aan zijn zomerbed ontstegen
zijn weg omhoog tegen de dijk begint
voert met de storm een razend schrikbewind
ik zie de populier ontdaan de hemel vegen
en huiver voor het vallen van de regen
 
Corry van Doorn  2008

Soms

CvDoorn   24-08-2008

Soms
 
soms zijn er van die grijs bestofte dagen
die door zwaarmoedigheid worden bepaald
dan strompel ik in eigen huid verdwaald
gebukt onder vermeende tegenslagen
 
ik sluit me af en wil geen mens behagen
om goedbedoelde woorden wordt gesmaald
soms zijn er van die grijs bestofte dagen
die door zwaarmoedigheid worden bepaald
 
in al wat ik mezelf hebt opgedragen
heb ik, zo meen ik, jammerlijk gefaald
en zelfs de zon die achter wolken draalt
is niet geneigd mijn droefheid te verjagen
soms zijn er van die grijs bestofte dagen
 
Corry van Doorn 2004

Koestering

CvDoorn   07-09-2007

Koestering
 
wij koesteren wat ons nog is gebleven
maar boeten jaarlijks in op ons tegoed
al dansen zomers nog van overvloed
we naderen de winter van ons leven
 
het goud dat ons zo scheutig werd gegeven
verliest aan glans bij elke droeve stoet
wij koesteren wat ons nog is gebleven
maar boeten jaarlijks in op ons tegoed
 
we hoeven niet meer ergens naar te streven
er hangt geen waarde meer aan geld en goed
al heeft de geest aan spankracht ingeboet
en willen oude handen wel eens beven
wij koesteren wat ons nog is gebleven
 
Corry van Doorn 2007

Feilloos

CvDoorn   19-07-2007

Feilloos
 
ik heb hem lief, al kan ik hem ook haten
dan vriest er om mijn  hart een laagje ijs
want telkens weer geraak ik van de wijs
wanneer ik word gemeten naar zijn maten
 
daarbij ontdekt hij feilloos mijn hiaten
't is zwart of wit bij hem en nimmer grijs
ik heb hem lief, al kan ik hem ook haten
dan vriest er om mijn hart een laagje ijs
 
als ik mijn kosten tel en alle baten
betaal ik toch een iets te hoge prijs
maar ik bezit een dromenparadijs
en daar plavei ik zélf mijn gouden straten
ik heb hem lief, al kan ik hem ook haten
 
Corry van Doorn 1994

Wintermist

CvDoorn   08-12-2006

Wintermist
 
nu wintermist omhoog klimt langs het huis
sluit ze met stille weemoed de gordijnen
omdat de beelden uit de straat verdwijnen
ruilt ze het vensterraam in voor de buis
 
de tijd herschiep haar woning in een kluis
en roofde wreed alle verbindingslijnen
nu wintermist omhoog klimt langs het huis
sluit ze met stille weemoed de gordijnen
 
wanneer de ketel zingt op het fornuis
hervindt ze rust en vrede in het kleine
ze wacht en hoopt dat Hij straks zonder pijnen
haar oren vult met engelengeruis
nu wintermist omhoog klimt langs het huis
 
Corry van Doorn 2006

Loslaten

CvDoorn   09-08-2006 

Geschilderd door  Johanna van Mourik

Loslaten  
 
laat me mijn rozen planten op de maan
ik sla de handen weg die aan me trekken
en ga op zoek naar de verloren plekken
van rust in dit onrustige bestaan
 
ik ruil mijn zekerheden voor de waan 
dat ik opnieuw de stilte kan ontdekken
laat me mijn rozen planten op de maan
ik sla de handen weg die aan me trekken
 
al veel te lang heb ik mijn tijd verdaan
weerhoud me niet, het zou mijn woede wekken
en dan vertrap ik redeloos jouw hekken
toe laat me los, ik kan het niet meer aan
laat me mijn rozen planten op de maan
 
                            Corry  van Doorn febr. 2006

Zand

CvDoorn   21-07-2006

Zand
 
de storm jaagt zand tegen de ramen
en om ons heen buldert een stroom
van wanhoop die alleen in toom
gehouden wordt omdat we samen
 
de angsten dragen zonder schamen
we delen liefde zonder schroom
en gaan ten onder in een stroom
van zand die jaagt tegen de ramen
 
wij schuldeloze erfgenamen
waken in een bizarre droom
de wind roept huilend onze namen
en jaagt het zand tegen de ramen
morgen sterft de laatste boom
 
                            Corry van Doorn jan. 1996

Wake

CvDoorn   30-06-2006

Wake

er drijft een vogel in de sloot
een witte zwaan, haar vleugels beven
zij werd in opgeschrikte dreven
getroffen door verboden lood
 
haar veren kleuren langzaam rood
dan roept ze met haar hals geheven
en landt de vogel in de sloot
die innig met haar is verweven
 
hij blijft haar in haar ademnood 
voortdurend porren om te leven
en is de hele nacht gebleven
hij stijgt pas op bij 't morgenrood
er drijft een vogel in de sloot
 
 
                            Corry van Doorn jan. 1998

©


Maak jouw eigen website met JouwWeb