Toren
Uitgelicht: Gastdichter Havano
Toren
Liefste, ik heb ons verleden uitgewist
'k Heb je portret verbrand
Ons ledikant vernield
Maar niets dat opgewassen is
Tegen je sporen in de toren van mijn ziel
Liefste, ik heb ons verleden uitgewist
'k Heb je portret verbrand
Ons ledikant vernield
Maar niets dat opgewassen is
Tegen je sporen in de toren van mijn ziel
Liefste, ik ga nu door op eigen kracht
Sinds als bij toverslag
jij uit mijn handen viel
(omdat een ander van je hield)
Maar bij het vallen van de nacht
Kom je me storen in de toren van mijn ziel
(kan ik je horen in de toren van mijn ziel)
Liefste, zo ga je langzaam op in rook
Ik ben tevreden zo
Een vrede zo fragiel
Want als je nooit meer bij me spookt
Ben ik verloren in de toren van mijn ziel
Ik ben tevreden zo
Een vrede zo fragiel
Want als je nooit meer bij me spookt
Ben ik verloren in de toren van mijn ziel
Havano
De oude man
uitgelicht: Gastdichter Eswé
De oude man
De oude man knaagt doelloos op het bankje
gezeten naast zijn overleden vrouw
met wie hij altijd na het middagdrankje
te wandel ging. Nu hoort hij in de rouw
te wezen maar dat neemt hij niet zo nauw.
Het doktersvoorschrift ligt nog op het plankje
waar ook de leesbril ligt, zijn ogenschouw.
De zorghulp kommert niet om geen bedankje.
Het doktersvoorschrift ligt nog op het plankje
waar ook de leesbril ligt, zijn ogenschouw.
De zorghulp kommert niet om geen bedankje.
Zijn hersens zijn nog goed, hij weet precies
dat niets hem is ontglipt. De koele bries
zal als hij haar niet warmt, zijn lief verstijven.
dat niets hem is ontglipt. De koele bries
zal als hij haar niet warmt, zijn lief verstijven.
Dus slaat zijn arm verbeten om de lucht
Verslikt heeft hij zijn levenszin, en zucht
Wij zullen altijd, altijd samen blijven
Verslikt heeft hij zijn levenszin, en zucht
Wij zullen altijd, altijd samen blijven
Eswé | 28 augustus 2007
Tot het einde toe genoten
Uitgelicht: Gastdichter Koos Haydn
Tot het einde toe genoten
Wat kon die man toch lekker zitten eten
Van alles wat er op de tafel kwam
Aan zuigbig of het zadel van een lam
Nam hij een deel als voor een leeuw bemeten
Van alles wat er op de tafel kwam
Aan zuigbig of het zadel van een lam
Nam hij een deel als voor een leeuw bemeten
En las de kaart risotto van boleten
Of enig ander smakelijke zwam
Dan was het hek volledig van de dam
Het tafelen ontaardde dra in vreten
Of enig ander smakelijke zwam
Dan was het hek volledig van de dam
Het tafelen ontaardde dra in vreten
Maar eens toen hij de weegschaal had betreden
Die kreunend op tweehonderd kilo kwam
Besloot zijn hart dat het was uitgestreden
Die kreunend op tweehonderd kilo kwam
Besloot zijn hart dat het was uitgestreden
Hij werd ten crematorium gereden
En toen het vuur possessie van hem nam
Dacht hij ~'t Is heerlijk braden in m' n eigen slede
En toen het vuur possessie van hem nam
Dacht hij ~'t Is heerlijk braden in m' n eigen slede
© Koos Haydn 26-8-2007
Erfenis
Uitgelicht: Gastdichter Remco Sprong
Erfenis
nu is mijn vader dan toch overleden
zijn lieve vrouw huilt stil, geknield
bij 't afgetobde lichaam; moegestreden
de man van wie zij zo intens veel hield
zijn lieve vrouw huilt stil, geknield
bij 't afgetobde lichaam; moegestreden
de man van wie zij zo intens veel hield
de ogen dicht, verzonken in hun kassen,
de mond gesloten, de neus een toevluchtsoord
ik kijk naar hem. De zuster komt hem wassen
maar wacht, beseffend dat zij stoort
de mond gesloten, de neus een toevluchtsoord
ik kijk naar hem. De zuster komt hem wassen
maar wacht, beseffend dat zij stoort
als hij is afgelegd, zijn mooiste kleren draagt,
besef ik pas dat hij gestorven is
de lijkwagen rijdt voor. Eén van de mannen vraagt
of hij er bij mag; benadrukt het gemis
besef ik pas dat hij gestorven is
de lijkwagen rijdt voor. Eén van de mannen vraagt
of hij er bij mag; benadrukt het gemis
het wordt al ochtend en in het oosten daagt
een nieuwe dag; mij rest de erfenis
een nieuwe dag; mij rest de erfenis
Remco Sprong
Brief
Uitgelicht: Gastdichter Papaver
Brief
Vandaag opnieuw aan haar gedacht die ik vergat.
Ik las een nooit geschreven brief luidop
en stak mijn dromen in de envelop
- haar verre woorden nooit goed ingeschat.-
Vandaag geen krant gekocht, maar wel geluisterd
naar zwanen op het meer, naar wind die jaagt,
naar klankrijm van een vrouw die vraagt
of ik langskom in gedachten als het duistert.
Vandaag iets dicht gemaakt dat niet bestond:
een gat in mijn geheugen met verdriet,
zoals je oude dingen weggraaft uit de grond.
Alsof je teruglas wat zij achterliet
haar zachte lippen naast je open mond.
Wou schrijven dat, maar deed het niet.
Papaver
Sarah
Uitgelicht: Gastdichter Anna Maria
Sarah
je ziet mijn naakte waarheid lief, een vrouw
die dorre lasten draagt van teveel jaren
de borsten zwaar, de buik verwelkt van 't baren
met vouwen van vermoeid verlies en rouw
de lippen door de tijd verbeten, rauw
van kussen die te vaak geen liefde waren
geharde handen konden niet bewaren
een warmte die vergeven werd aan kou
mijn liefste, ach ik weet, de wereld lacht
om herfst die zich met lente heeft verbonden
en bloesem aangetast door zomerzonden
maar als wij samen liggen in de nacht
dan is 't mijn hart bedekt met oude wonden
dat jou geruststelt en jou bij mij bracht
noot: n.a.v. G. Moustaki: 'Sarah'
Anna Maria
tempo doeloe
Uitgelicht: Gastdichter Daan de ligt
tempo doeloe
de vlammen uit de oost zijn nooit gedoofd
je bleef de sarong steeds volhardend dragen
je lachte wanneer ik weer op kwam dagen
als jij je culinair had uitgesloofd
je bleef de sarong steeds volhardend dragen
je lachte wanneer ik weer op kwam dagen
als jij je culinair had uitgesloofd
de onvolprezen geur van Indisch eten
je huis een pasar malam in het klein
we dronken kelken toeak na ' t festijn
ik zal je ajam roetjak niet vergeten
je huis een pasar malam in het klein
we dronken kelken toeak na ' t festijn
ik zal je ajam roetjak niet vergeten
je hebt je leven hier met trots volbracht
nu heeft de koude klei bezit genomen
van heimwee naar de gordel van smaragd
nu heeft de koude klei bezit genomen
van heimwee naar de gordel van smaragd
maar uit je kille graf hoor ik nog zacht
wat vage klanken van de krontjong komen
dan voel ik ademloos de stille kracht
wat vage klanken van de krontjong komen
dan voel ik ademloos de stille kracht
Daan de Ligt
Het gedicht is op muziek gezet en gezongen door Kim Pendjol,
binnenkort bengt ze het ook ten gehore op de Pasar Malam.
Kim is 25 jaar oud en afgestudeerd aan het conservatorium.
Ik ben zelf erg blij met haar bewerking
binnenkort bengt ze het ook ten gehore op de Pasar Malam.
Kim is 25 jaar oud en afgestudeerd aan het conservatorium.
Ik ben zelf erg blij met haar bewerking
Geuren
Uitgelicht: Gastdichter Tslia
geuren
als ik de natte aarde ruik en schuil
klinkt plots een echo, roep van lang geleden
een duif misschien of toch een wijze uil
dan ga ik naar het bos, ben moegestreden
als ik de natte aarde ruik en schuil
klinkt plots een echo, roep van lang geleden
een duif misschien of toch een wijze uil
dan ga ik naar het bos, ben moegestreden
de boom verstoot het blad, de aarde mij
het spleen zal ik waarschijnlijk niet ontspringen
de herfst met al zijn geuren voelt dichtbij
toch zal ik van zijn kleuren blijven zingen
het spleen zal ik waarschijnlijk niet ontspringen
de herfst met al zijn geuren voelt dichtbij
toch zal ik van zijn kleuren blijven zingen
dan lig ik stil en luister naar het bos
zie ik nu toch heel hoog een nevelvlek
bevrijd laat ik de smalle wereld los
en langzaam vormt het blad een bladerdek
zie ik nu toch heel hoog een nevelvlek
bevrijd laat ik de smalle wereld los
en langzaam vormt het blad een bladerdek
zo slaap ik zacht de hele winter lang
een koekoek wekt mij met zijn lentezang
een koekoek wekt mij met zijn lentezang
Tsila
Heilloos verlangen
Uitgelicht: Gastdichter Kees Godefrooij
Heilloos verlangen
Om meer te doen dan louter liggen staren
om vat te krijgen op dit tijdsgewricht
leg ik wat woorden vast in een gedicht
als poging om de onlust te verklaren
om vat te krijgen op dit tijdsgewricht
leg ik wat woorden vast in een gedicht
als poging om de onlust te verklaren
maar leven in een vers stuit op bezwaren
vandaar dat ik mij anderszins verplicht
en mee zal trekken met het wijkend licht
tot in de eeuw van de Salons, de jaren
vandaar dat ik mij anderszins verplicht
en mee zal trekken met het wijkend licht
tot in de eeuw van de Salons, de jaren
waarin blank marmer onbeschaamd zou stoeien
met de bronzen gloed van de Romantiek
en rechters zich met B* zouden bemoeien
met de bronzen gloed van de Romantiek
en rechters zich met B* zouden bemoeien
vanwege zijn onkuise symboliek
een eeuw waarin de kunsten konden bloeien
en ik, die alsmaar zweef op haar thermiek.
een eeuw waarin de kunsten konden bloeien
en ik, die alsmaar zweef op haar thermiek.
Met B* wordt de dichter Charles Baudelaire bedoelt.
Kees Godefrooij
Stervende kastanjes
Uitgelicht: Gastdichter Daan de Ligt
stervende kastanjes
het ochtendblad was blank, de ether zweeg
geen mens op straat, geen auto was te horen
de telefoon had het contact verloren
de schappen in de winkels bleken leeg
geen mens op straat, geen auto was te horen
de telefoon had het contact verloren
de schappen in de winkels bleken leeg
de trams en bussen stonden als bevroren
vanuit de onbewogen singel steeg
een dichte muur van damp, ik keek en kreeg
het vreemde beeld opnieuw te zijn geboren
het oude leek bij toverslag verdreven
de stad totaal verlaten en sereen
wij bleven in een paradijs van steen
ik zag een dode boom ... en bad om leven
Daan de Ligt
Maak jouw eigen website met JouwWeb