de storm jaagt zand tegen de ramen
en om ons heen buldert een stroom
van wanhoop die alleen in toom
gehouden wordt omdat we samen

 

de angsten dragen zonder schamen
we delen liefde zonder schroom
en gaan ten onder in een stroom
van zand die jaagt tegen de ramen

 

wij schuldeloze erfgenamen
waken in een bizarre droom
de wind roept huilend onze namen
en jaagt het zand tegen de ramen
morgen sterft de laatste boom

 

       Corry van Doorn jan. 1996

 

wat ben je ongelooflijk arrogant
ik krenk je trots maar dat kan me niets schelen
mijn bed wil ik beslist niet met je delen
vannacht is hier geen plaats voor jou vacant

 

maar in dit werk ben jij geen debutant
jouw zachte ogen noden mij tot strelen
mijn hart wordt week ik kan het niet verhelen
jij wint terrein en krijgt de overhand

 

ik zie de overtuiging in je blik
je weet allang dat je het pleit gaat winnen
en wacht tot ik voor jou terzijde schik
dan kruip je rustig naast me tussen 't linnen

 

als ik uiteindelijk het licht uitklik
lig jij behaaglijk in mijn arm te spinnen

 

gerucht tegen het raam doet mij ontwaken
een koolmees zoekt naar spinnen langs de ruit
het is nog vroeg maar toch ga ik er uit
en worstel mij uit het verwarde laken

 

mijn handen reppen zich langs alle taken
want ik wil zomer voelen op mijn huid
en vazen vullen met het fluitenkruid
voordat de zonnewarmte fel gaat blaken

 

ik zoek  het bankje op onder de essen 
het is er heerlijk koel nog, straks doorzeeft
de warme zon het groen met gouden messen

 

waar wind de wolkenzeilen heeft gereefd
geven de reigers aan het blauw gekleefd
hun jong de eerste vlieg- en jagerslessen

 

                            Corry  van Doorn juni 2003